υπερμοιρία

η, Ν

(νομ.) το επί πλέον τής κανονικής μοίρας συγκληρονόμου πάνω στο υπόλοιπο τής κληρονομίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + -μοιρία (< -μοιρος < μοίρα «μερίδιο, κομμάτι»), πρβλ. ισομοιρία].